Լուսընկա գիշեր,
Երկինքը պայծառ, Անհամար աստղեր Ցոլցլում են վառ։Քընած է արդեն
Հովտի մեջ գյուղը, Մըթնած ու լուռ է Գյուղացու հյուղը։Հոգնած գյուղական
Ընտանիքն ահա Սրահում, կալում, Կամ կըտրի վրա։Երկընքի դիմաց
Գրկված են քընած, Վերևիցն, ասես, Ժըպտում է աստված։