Posted in Մայրենի

ԱՄԱՌՎԱ ԳԻՇԵՐԸ ԳՅՈՒՂՈՒՄ

Լուսընկա գիշեր,Երկինքը պայծառ,Անհամար աստղերՑոլցլում են վառ։

Քընած է արդենՀովտի մեջ գյուղը,Մըթնած ու լուռ էԳյուղացու հյուղը։

Հոգնած գյուղականԸնտանիքն ահաՍրահում, կալում,Կամ կըտրի վրա։

Երկընքի դիմացԳրկված են քընած,Վերևիցն, ասես,Ժըպտում է աստված։