Posted in English

The New Year in my family

I like the New Year  and Christmas days.We will  be very happy preparing for the new year.I will buy christmas presents for our family.I will decorate the christmas tree. My Christmas tree will be very besutiful,bright and big.I will put the presents under the tree.At night  Santa Claus will  come and put my presents under the tree.My mother will cօօk christmas cake and tasty food.Our friends  and relatives will  come to our house.We will celebrate Christmas day on the sixth of January.I will be very happy on those days․ 

Posted in Մայրենի

Լեզվական աշխատանք

Նախադասություններում գտի´ր և ընդգծի´ր կոչականները, ուշադրություն դարձրու կետադրությանն: Ի´նքդ այդպիսի նախադասություններ գրի´ր:

Մայրի՛կ, ինձ համար հեքիաթ կկարդա՞ս։

Երեխանե՛ր, դո՛ւրս եկեք բակ։

Արթնացե՛ք, ծաղիկներ, արդեն գարուն է։

Աղջիկնե՛ր, շուրջպար բռնեք։

Տղա՛ս, դուռը ծածկի՛ր։

Տրված նախադասություններում կոչականների տեղերն այնպես փոխիր, որ դառնան վերջադաս։

Արմե՛ն, այսօր շուտ կգաս տուն։

Այսօր շուտ կգաս տուն Արմեն։

Մայրի՛կ, այսօր ինձ համար կոնֆետ կգնե՞ս։

Այսօր ինձ համար կոնֆետ կգնե՞ս Մայրիկ։

Ընկերնե՛ր, նե՛րս եկեք, սեղանն արդեն պատրաստ է։

Սեղանն արդեն պատրաստ է ներս եկեք ընկերներ։

Հայրի՛կ, վաղը ինձ զբոսանքի կտանե՞ս։

Վաղը ինձ զբոսանքի կտանե՞ս հայրիկ։

Կետադրի՛ր կոչական պարունակող նախադասությունները։

Երեխանե՛ր,զբաղեցրեք ձեր տեղերը։

Փոքրիկ՛ս,մոտ արի։

Աստղի՛կ,արդեն ուշ է գնա քնելու։

Տղանե՛ր,վերցրեք գնդակը և գնացեք ֆուտբոլ խաղալու։

Ընդգծի՛ր կոչականները և կետադրի՛ր։

Ի՞նչ կլինի ասա գրի՛չ,

Ինձ էլ սիրես գոնե մի քիչ։

-Վա՜յ, մայրի՛կ, ջան տես,

Բակն ու դուռը լի,

Ինչքա՜ն սպիտակ թիթե՛ռ, է գալի։

Կախված է ճյուղից ճոճը ծիտիկի,

Փչի՛, հովի՛կ, փչի,

Ճոճն օրորվի, տանի, բերի,

Նանի՛կ, ծիտի՛կ, նանի։

Posted in Մայրենի

Խստաշունչ ձմեռը և ցնցոտիավոր ծերունին

 

1910 թվականի ձմեռը շատ խստաշունչ էր Ռուսաստանում: Մոսկվայից 20 կմ հեռու գտնվող մի հաջողակ և հայտնի հյուրանոցի համար վատ ժամանակներ էին: Շաբաթներ շարունակ ոչ ոք չէր մնում այնտեղ, և հյուրանոցի տերն աշխատանքից ազատել էր աշխատակիցներից շատերին:

Մի երեկո նա զարմացավ` լսելով դռան թակոցը: Դուռը բացելով` նա տեսավ ալեխառն մորուքով, ցնցոտիավոր մի ծերունու: Ծերունին մի քանի օր դրսում` ձյան տակ էր եղել: Նա սառած էր և համարյա սովամահ: Նա հարցրեց, թե հյուրանոցի տերը կարո՞ղ էր իրեն ուտելիք և մի գիշերվա օթևան տալ:

«Իհարկե, կարող եմ, — ասաց հյուրանոցի տերը: — Մի գիշերվա օթևանի և ճաշի գումարը կկազմի 3 ռուբլի: Կարո՞ղ եք վճարել»: Ծերունին խոստովանեց, որ դրամ չուներ, սակայն եթե իրեն վռնդեին, ապա նա հաստատ ցրտամահ կլիներ:

Հյուրանոցի տերը խղճաց ծերունուն և ներս հրավիրեց նրան: Տարավ ծերունուն խոհանոց, որտեղ օջախի վրա եփվում էր բորշչ` ճակնդեղով ապուր: Հյուրանոցի տերը լցրեց մի մեծ թաս ապուր, ավելացրեց թթվասեր, այցելուին տվեց տարեկանի կես հաց: Ծերունին շատ քաղցած էր և արագ կերավ ապուրն ու հացը: Հյուրանոցի տերը ծիծաղեց` տեսնելով, որ ճակնդեղը ծերունու մորուքի վրա լաքա էր թողել:

Ցնցոտիավոր ծերունին շնորհակալություն հայտնեց հյուրանոցի տիրոջը ճաշի համար և ասաց. «Առավոտյան հեռանալիս դու ինձ չես տեսնի: Թեև ես հիմա դրամ չունեմ, բայց կվճարեմ քո 3 ռուբլին, երբ ունենամ»: Հյուրանոցի տերը ոչինչ չասաց, սակայն չէր ակնկալում երբևէ կրկին տեսնել ոչ ծերունուն, ոչ էլ 3 ռուբլին:

Վերջապես ձյունը հալվեց, և հյուրանոցի վիճակը շատ լավացավ: Մարդիկ սկսեցին հյուրանոց գալ և մնալ ավելի հաճախ, քան նախկինում:

Լինելով բարեպաշտ մարդ, գարնանը հյուրանոցի տերը որոշեց գնալ քաղաքի եկեղեցի և երախտագիտություն հայտնել Աստծուն հյուրանոցի վիճակի բարելավման և հաջողության համար: Հասնելով մայրաքաղաք, նա ուղղվեց անմիջապես դեպի եկեղեցի: Ներս մտնելուն պես նա դիտեց եկեղեցին և աչքն ընկավ պատերը զարդարող սրբապատկերներին: Նա հայացքը հառեց հատկապես հեռավոր անկյունում գտնվող մի սրբապատկերի:

Դրանում պատկերված էր ալեխառն մի ծերունի, ում դեմքն աղոտ կերպով ծանոթ էր թվում: Մոտենալով` հյուրանոցի տերը ծերունու մորուքի վրա ճակնդեղի լաքա նկատեց, ապա տեսավ սրբապատկերի տակ գրվածը` «Սուրբ Նիկողայոս»:

Հյուրանոցի տերը ցանկացավ մոմ վառել սրբապատկերի մոտ, և երբ մատներով փորփրեց հողը` տեղավորելու մոմը, ապա շոշափեց  մի փոքրիկ կոշտ բան: Դա դրամ էր` ռուբլի, կողքին կար ևս 2 ռուբլի: Հյուրանոցի տերը վերցրեց դրամները և կրկին նայեց սրբապատկերին. ճակնդեղի լաքան անցել էր, իսկ ծերունու դեմքը ժպտում էր:

ՊԱՈԼՈ ԿՈԵԼՅՈ