Posted in Русский

Викторина про Масленицу

В последний день масленичной недели принято просить прощения друг у друга. Как ещё называется этот день?

1.День семьи, любви и верности

2.День примирения и согласия

3.Прощёное воскресенье

Что символизируют блины, которые пекут на Масленицу?

1. Круглый год

2. Весеннее солнце

3. Огненное колесо

Дата Масленицы меняется каждый год и зависит от другого праздника. Какого?

1.Новый год

2.Рождество

3.Пасха

Закончите пословицу: «Первый блин …»

1.Комом

2.Маслом

3.Маслом не испортишь

Из какого материала обычно делают чучело на Масленицу?

1.Бумаги

2.Дерева

3.Соломы

Почему масленичную неделю ещё называют сырной?

1.Потому что едят сырую пищу

2.Потому что едят много сыра

3.В старину словом «сыр» называли различные молочные продукты

Почему масленичную неделю ещё называют мясопустной?

1.Потому что едят мясо с капустой

2. Потому что едят много мяса

3. Отказываются от мяса в пользу молочных продуктов

Проводятся соревнования по поеданию блинов. Как именно требуется есть блины?

1.На бегу

2.На время

3.Без рук

Как поступали с пеплом от сожжённого масленичного чучела?

1.Развеивали по ветру

2.Развеивали по полю

3.Кидали в реку

В какой день недели, согласно традиции, просят прощения друг у друга?

  1. В понедельник
  2. В среду
  3. В воскресенье

Кому из зверей, в древности, посвящали праздник и отдавали вкусную еду?

  1. Медведю
  2. Волку
  3. Зайцу

За каким днем закрепилось имя «Разгуляй»?

  1. Воскресенье
  2. Четверг
  3. Понедельник

Что провожает Масленица?

  1. Гостей
  2. Зиму
  3. Весну

Масленицу встречали блинами, а провожали… Чем?

  1. Сухарями
  2. Шашлыком
  3. Картошкой
Posted in Մայրենի

Գործնական աշխատանք

171. Նախորդ չորս վարժություններում կարևորվածբառերի խումբը անվանում են մակբայ (մակ-վրա): Փորձի´ր բացատրել այդ անունը:

Մակբայը դնում ենք բայի վրա։

172. Կետերի փոխարեն գրի´ր փակագծում տրվածբառերը: Ընդգծի´ր այն բառերը, որոնք առանցփոփոխելու գրեցիր:

Կենդանաբանական այգու (այգի) տնօրենը պատմում Էր, որ այդ փիղը (փիղ) կապեր քանդելու հմուտ (հմուտ) վարպետ էր: Գիշերները նա համառորեն (համառորեն) ու ճարպկորեն (ճարպկորեն) քանդում էր իր ոտքերին (ոտքեր) կապած պարանները: Մի անգամ նույնիսկ կարողացել էր ծխնիներից անաղմուկ հանել այն շինության (շինություն) դուռը, որտեղ նրան բանտարկել էին (բանտել): Չանհանգստացնելով խոր քնած սպասավոր (սպասավոր) նա՝ որպես այցելու, գնացել էր այգու մյուս բնակիչների (բնակիչներ) հետ ծանոթանալու:

173. Տրված բառերով նախադասություն կազմի´ր պահպանելով դրանց հաջորդականությունը: Ընդգծի´ր այն բառերը, որոնց ձևերը փոխվեցին:

Մրջյուններ, մի, տեսակ, թափառաշրջիկ, կյանք, վարել: Դրանք, գիշատիչ, քոչվոր. մրջյուններ, են:Ջունգլիներ, բոլոր, կենդանիներ, փախչել, քոչվոր,մրջյուններ, բանակ:Մինչև, անգամ, հսկա, փիղ, շտապել, գլուխն ազատել, նրանք:Վա՜յ, քնած, ճանապարհորդ, թափառաշրջիկ,մրջյուններ, նա, միայն, կմախք, թողնել:

 

Մրջյուների մի տեսակ թափառաշրջիկ կյանք են վարել: Դրանք գիշատիչ կոչվող մրջյուններ են:

Ջունգլիների բոլոր կենդանիները փախչող կոչվող մրջյունների բանակից:

Վա՜յ քնած ճանապարհորդը թափառաշրքիկ մրջյունների է նրանց միայն կմաղքն են թողել:

174. Նախադասության մեջ վերականգնի´ր ընդգծված բառերի ուղիղ ձևերը: Ի՞նչ փոխվեց դրանից:

Թագավորը ինձ թույլ տվեց իր անտառում-անտառ  որս անել:
Հյուրերն իջան-իջնել պատշգամբից, որպեսզի մի քիչ զբոսնեն այգում:
Ափին-ափ  ընդամենը մի նավակ կար, որը միանգամից լցվեց աղմկոտ երիտասարդներով:
Խառը մտքերը անտառում –անտառ էլ հանգիստ չեն տալու ինձ:

175. Նախադասության բոլոր բառերն ուղիղ ձևով գրի´ր ու կարդա´. ի՞նչը փոխվեց:

Իշխանը գոհացավ այդ խոսքերից և առատվարձատրեց ծերունուն:

Բառերն ըստ իմաստի բաժանվում են տարբեր խմբերի:
Առարկա ցույց  տրվող բառերը կոչվում են գոյական, առարկայի հատկանիշ ցույց տվող բառերը՝ ածական, գործողություն ցույց տվող բառերը՝ բայ, գործողության հատկանիշ ցույց տվող բառերը՝ մակբայ և այլն:
Հայերենում կա տասը խոսքի մաս՝ գոյական, ածական, թվական, դերանուն, բայ, մակբայ, կապ, շաղկապ, ձայնարկություն և վերաբերական:

Posted in Հայրենագիտություն

Հովհաննես Թումանյան

Հովհաննես Թումանյանը հայ ժողովրդի ազգային մեծ բանաստեղծն է։
Ժողովուրդը նրան անվանում է «Ամենայն
հայոց բանաստեղծ»։ Նա ծնվել է 1869թ.
Լոռու Դսեղ գյուղում։ Թումանյանը
գրել է բանաստեղծություններ, պոեմներ,
զրույցներ ու հեքիաթներ, քառյակներ,
պատմվածքներ, ակնարկներ և այլն։
Թումանյանը անսահման հարազատ է
յուրաքանչյուր հայի։ Քանի որ նա գրել է
և՛ մեծերի, և՛ փոքրերի համար, նրա ստեղծագործությունները հայ մարդուն ուղեկցում են իր ամբողջ կյանքի ընթացքում։
Մի մանուկ ծնվեց Լոռվա Դսեղում…
Տարիներ հետո նա պիտի դառնա
Մի ժողովրդի ազնիվ կենսագիր…
Պարույր Սևակ
Թումանյանը անսահման հայրենասեր մարդ և բանաստեղծ
էր։ Նա իրենն էր համարում հայրենիքի և՛ վիշտը, և՛ ուրախությունը։
Հայ անվանի գրող Ավետիք Իսահակյանը իր հուշերում պատմում է մի դրվագ Թումանյանի կյանքից։ Նա ներկայացնում է
իրենց այցելությունը Անի։ «Մոտենում ենք Անիի հոյակապ
պարիսպներին,– գրում է Իսահակյանը,– Օհաննեսը հուզված է,
ոչինչ չի ասում, միայն արագացնում է քայլերը՝ հայացքը շարունակ
պարիսպներին։ Նա հիացմունքով դիտում էր ամեն մի բեկոր արվեստի կնիք կրող։ Լուռ, մտասույզ թափառում էր անցյալի հետ
ներքին խոսակցությամբ տարված, կանգնում էր հրաշակերտ
շենքերի առաջ, հայացքը լարած նայում էր սյուներին, կամարներին, քանդակներին, ապա աչքերը գոցում, կարծես մի
երաժշտություն էր լսում` ոչ սովորական, ոչ այս աշխարհից։
….Երբ պարիսպներից դուրս էինք գալիս արդեն, Օհաննեսը
վերջին անգամ նայեց Անիին և ասաց. «Ինչքան մարդ պիտի
անբան-անասուն լինի, որ ձեռք բարձրացնի այս հրաշալիքների
վրա։ Մի՞թե այս գեղեցկությունը պիտի մեռնի առանց հետք
թողնելու հայկական և ուրիշ ժողովուրդների արվեստի վրա»։

Advertisement

 

«Հովհաննես Թումանյան»Ավետիք Իսահակյանի հուշերից

Լոռիում եմ. Սարոյի, Սաքոյի, Անուշի հայրենիքում. Օհաննեսի հետ,
նրա հարկի տակ: Ի՜նչ կար ավելի քաղցր, քան այդ ժամերը: Օհաննեսի
հետ շրջում ենք Դսեղ գյուղում, նրա շրջակայքում: Հին, հնադարյան
գյուղ է Դսեղը, ամեն կողմում` անցյալի բեկորներ: Գնում ենք գերեզմանատուն. այցելում ենք Օհաննեսի հոր շիրիմին. Օհաննեսի աչքերն
արցունքոտվում են. ութ տարի է անցել հոր մահից, բայց վիշտը չի անցել:
Եվ նորից պատմում է նա ինձ իր սքանչելի հոր մասին. ազնվական,
բարի, սիրող սրտով մարդ, բանաստեղծական հոգով:
«Ինչ որ կա իմ մեջ լավ բան՝ հորիցս է», — ասում է նա:
Գնում ենք բարձրաքաշ Ս. Գրիգորի հոյակապ վանքը տեսնելու, մեր
միջնադարյան ճարտարապետության մի փառավոր կոթող:
Գնում ենք լիճը տեսնելու, որ դսեղցիները, լոռեցուն հատուկ չափազանցությամբ, ծով են կոչում: Բարձրանում ենք մի զառիվեր,
որտեղից սկսվում են Մարցի չքնաղ անտառները:
Օհաննեսի մանկության և խաղերի վայրերն են սրանք:
Ամեն կողմից դեպի երկինք են մխրճվում լեռնագագաթները. լանջերը՝ անտառապատ, բարձր ժայռերի վրա հսկա ծառեր կան, ավելի
բարձր՝ արծվի բներ: Ձորակներից ծուխ է բարձրանում. հովիվների
բինաներն են, ուր ապրում են աժդահա սաքոները:
…Գյուղի շուրջը բազկատարած շառաչում են «կանաչ, վիթխարի
ընկուզենիները». և արդյոք որի՞ տակ Օհաննեսը օրհնություն ստացավ
գյուղի մեծերից:
Ձիեր նստած թափառում ենք Լոռվա գյուղերում: Գնացինք Օձուն,
Սանահին, Հաղպատ և այլուր:
Շրջեցինք Լոռվա գրեթե մեծ մասում:
«Մի գրողի ճանաչելու համար պետք է լինել նրա հայրենիքում»,-
այսպիսի մի միտք է հայտնել գերմանացի բանաստեղծ Գյոթեն:
Լոռին նահապետական մի ինքնամփոփ աշխարհ է. հեքիաթի,
առասպելի մի վիպաշխարհ, դյուցազնական աշխարհ. նրա ամեն մի
անկյունը՝ ավանդավեպ, ամեն մի քարը՝ խոսող հերոսական անցյալից:
…Քաջությունը, իգիթությունը լոռեցու հատկություններն են: Օհաննեսի նախահայր պապը Լոռվա ձորերի և անտառների նահապետ քաջ
Հովակիմն է՝ Մեհրաբյան-Թումանյան Հովակիմը, որի մասին հոմերական ոճով գրում է Խաչատուր Աբովյանը:
Մի հսկա, ժայռեղեն տղամարդ, որը պաշտպանում է Լոռին անթիվ
հաղթանակող կռիվների մեջ:
Ինքը՝ Օհաննեսը, քաջ մարդ էր, լավ հրացանաձիգ, որսկան:
Երբ շրջում էինք գյուղերում, բոլոր գյուղացիները ճանաչում էին
Օհաննեսին և խորին հարգանքով վերաբերվում նրան: Օհաննեսն էլ
ճանաչում էր գրեթե բոլորին, մանավանդ տարեց լոռեցիներին, զրույց էր
անում նրանց հետ, կատակում Լոռվա համով-հոտով բարբառով:
…Լոռիում Օհաննեսն իր տարերքի մեջ էր: Այս հոյակապ բնության
մեջ, այս՝ ավանդություններով, առասպելներով, հիշատակներով լի
չքնաղ սարերում ու ձորերում նա բազմապատկվել էր կյանքով:
…Դյուցազնական-նահապետական Լոռին իր շքեղ բնությունով, իր
ավանդներով ու սովորույթներով, նրա հինավուրց ժողովուրդն իր
կենսահայացքով, իր ցավերով, նաև իր պայքարով եղան Օհաննեսի
ներշնչարանը: Այստեղից է հորդահոս գալիս Օհաննեսի ստեղծագործության աննախընթաց ժողովրդայնությունը:

Posted in Մայրենի

Գարուն

Գարունը այնքա՛ն ծաղիկ է վառել,

Գարունը այնպե՛ս պայծառ է կրկին.

— Ուզում եմ մեկին քնքշորեն սիրել,

Ուզում եմ անուշ փայփայել մեկին։

Այնպե՛ս գգվող է երեկոն անափ,

Ծաղիկներն այնպես նազով են փակվում.

— Շուրջըս վառված է մի անուշ տագնապ,

Մի նոր հուզում է սիրտըս մրրկում…

Անտես զանգերի կարկաչն եմ լսում,

Իմ բացված սրտում հնչում է մի երգ.

— Կարծես թե մեկը ինձ է երազում,

Կարծես կանչում է ինձ մի քնքուշ ձեռք… 

Posted in Русский

Русский

Указательные местоимения ЭТОТ, ЭТА, ЭТО, ЭТИ
А. Упражнение 1. Вместо точек вставьте нужное слово (этот, эта, это,
эти).
Модель: ЭТА книга лежит на столе. – Эта книга лежит на столе.
9
1.ЭТОТ студент хорошо играет в футбол. 2. Эти книги у меня есть. 3. Борис
читает Эти газеты. 4.Эта студентка пишет красиво. 5. Мы пишем Эти упражнение.
6. Мы учим ЭТОТ диалог. 7. Этот студент читает по-английски хорошо. 8. Эта газета
лежит справа.
Упражнение 2. Вставьте нужные слова вместо точек по модели.
Модель: … тетрадь. … тетрадь лежит справа. – Это тетрадь. Эта тетрадь
лежит справа.
1. Эта журнал. … лежит на столе.
2. … студент. … студент учит грамматику.
3. … фото. … фото висит на стене.
4. … книга. … книга лежит слева.
5. … студентка. … студентка пишет красиво.
6. … студенты. … студенты сейчас отдыхают.
Б. Упражнение 3. Ответьте на вопросы по модели.
Модель: Какой журнал вы читаете? – Я читаю этот журнал.
1. Какая книга лежит справа? 2. Какое письмо пишет Анна? 3. Какие
учебники он читает? 4. Какой студент хорошо говорит по-китайски? 5. Какая
девушка гуляет в парке? 6. Какое упражнение делает Борис?
Упражнение 4. Напишите предложения, вместо точек вставьте слова
это, этот, эта, эти.
1. Кто …? − … студент. … студент изучает русский язык.
2. Кто …? − … преподаватель. … преподаватель объясняет грамматику.
3. Что …? − … книга. … книга очень интересная.
4. Что … ? − … костюм. Сколько стоит … костюм.
5. Кто …? − … новая студентка. Где живёт … студентка?
6. Что …? – … глаголы. Я не знаю … глаголы.

Posted in Մայրենի

Իմ տերյանական բառարան

«Շիրակի Դաշտեր»

Տերյանի բանաստեղուցյունները տե՛ս այստեղ։

Ցնորքն

Միապաղաղ

Հույզերից

Աղմկահեր

Անուրջների

Հուշիկ

Օղակելով

Առկայծում 

Հավերժաբար

Համրաքայլ

Համր 

Սահուն

Աննշմար

Օրորող

Ուրու

Գունատ

Ամայության

Նիրհող

Վհատ 

Կվախճանեն

Կըհեկեկաս

Կարձագանքվի

Posted in Մայրենի

ՇԻՐԱԿԻ ԴԱՇՏԵՐԻՑ

Աստղերն են ժպտում լուսեղեն նազով,
Խաղաղ դաշտերը մութն է համբուրում.
— Ես կախարդված եմ միշտ նույն երազով,
Միշտ նույն ցնորքն է իմ սիրտը այրում։
Մոտեցած երկնից աստղերը պայծառ
Ժպտում են խաղաղ քո աչքերի պես.—
— Իմ լքված սրտի կարոտը անծայր
Ամեն ինչի մեջ որոնում է քեզ…

Posted in English

English

Gemma: Hi Makayla. How’s it going?
Makayla: Oh, hi Gemma. Fine, thanks. How are you?Gemma: Yeah, I’m good. Listen, it’s Jack’s birthday next week and we’re going to have a surprise celebration this weekend. Do you want to come with us?Makayla: Yeah, that would be great. What are you going to do?Gemma: Well … I’m not sure … have you got any ideas?Makayla: Mmm … how about going to the cinema?Gemma: Yeah, maybe … Are there any good films on at the moment?Makayla: Mmm … There’s that one comedy, Lucky Break.Gemma: Oh, no … we saw that last week. It’s really not that funny.Makayla: Oh, right. Erm … How about going ice skating?Gemma: Mmm, no … Jack doesn’t like ice skating.Makayla: Well … what does he like?Gemma: Well … he likes bowling … What about bowling?Makayla: Yeah! That’s a great idea. Everyone likes bowling.Gemma: OK.Makayla: When shall we go?Gemma: How about Saturday afternoon?Makayla: All right. Where shall we meet?Gemma: Let’s meet at the shopping centre in front of the bowling place.Makayla: OK. When shall we meet?Gemma: Erm … 3 o’clock?Makayla: OK, that sounds great! So, Saturday afternoon, in front of the bowling place.Gemma: Yeah, it’s a plan! I’ll tell the others.
Makayla: Cool!
Posted in Русский

БЕСХВОСТАЯ ЛИСА

Было ли, не было — жила старуха. Подоила она свою козу, поставила кувшин на землю, а сама пошла за щепками и хворостом, чтобы огонь разжечь, молоко вскипятить.

Приходит лиса, сует нос в кувшин и начинает лакать молоко.

Старуха набросилась на нее, хвать мотыгой — и отрубила ей хвост.

Бесхвостая лиса отбежала, взобралась на камень и стала упрашивать:

— Бабушка, бабушка, отдай мне хвост! Прилажу я его и побегу своих подруг догонять. Не хочу, чтобы говорили: “Где ты пропадала, бесхвостая лиса?”

Старуха ей в ответ:

— А ты ступай принеси мне молока.

Лиса идет к корове:

— Коровушка, коровушка, дай мне молока! Отнесу молоко старухе — старуха отдаст мне хвост. Прилажу я его и побегу своих подруг догонять. Не хочу, чтобы говорили: “Где ты пропадала, бесхвостая лиса?”

Корова ей в ответ:

— А ты ступай принеси мне травки.

Лиса идет к полю:

— Полюшко, полюшко, дай мне травы: отнесу траву корове — корова даст мне молока, отнесу молоко старухе — старуха отдаст мне хвост. Прилажу я его и побегу своих подруг догонять. Не хочу, чтобы говорили: “Где ты пропадала, бесхвостая лиса?”

Поле ей в ответ:

— А ты поди принеси мне воды.

Лиса идет к роднику:

— Родничок, родничок, дай мне воды! Отнесу воду полю — поле даст мне травы, отнесу траву корове — корова даст молока, отнесу молоко старухе — старуха отдаст мне хвост. Прилажу я его и побегу своих подруг догонять. Не хочу, чтобы говорили: “Где ты пропадала, бесхвостая лиса?”

Родник ей в ответ:

— А ты ступай принеси мне кувшин.

Лиса идет к девушке:

— Девушка, девушка, дай мне свой кувшин! Отнесу я кувшин роднику — родник даст мне воды, отнесу воду полю — поле даст мне травы, отнесу траву корове — корова даст мне молока, отнесу молоко старухе — старуха отдаст мне хвост.

Прилажу я его и побегу своих подруг догонять. Не хочу, чтобы говорили: “Где ты пропадала, бесхвостая лиса?”

Девушка ей в ответ:

— А ты ступай принеси мне бусы.

Лиса идет к разносчику:

— Разносчик, разносчик, дай мне бусы! Отнесу бусы девушке — девушка даст мне кувшин, отнесу кувшин роднику — родник даст мне воды, отнесу воду полю — поле даст мне травы, отнесу траву корове — корова даст мне молока, отнесу молоко старухе — старуха отдаст мне хвост. Прилажу я его и побегу своих подруг догонять. Не хочу, чтобы говорили: “Где ты пропадала, бесхвостая лиса?”

Разносчик ей в ответ:

— А ты ступай принеси мне яичко.

Лиса идет к курице:

— Курочка, курочка, дай мне яичко! Отнесу яичко разносчику — разносчик даст мне бусы, отнесу бусы девушке — девушка даст мне кувшин, отнесу кувшин роднику — родник даст мне воды, отнесу воду полю — поле даст мне травы, отнесу траву корове — корова даст мне молока, отнесу молоко старухе — старуха отдаст мне хвост. Прилажу я его и побегу своих подруг догонять. Не хочу, чтобы говорили: “Где ты пропадала, бесхвостая лиса?”

Курица ей в ответ:

— А ты ступай принеси мне зернышек.

Лиса идет к молотильщику:

— Молотильщик, молотильщик, дай мне зернышек! Отнесу зернышки курице — курица даст мне яичко, отнесу яичко разносчику — разносчик даст мне бусы, отнесу бусы девушке — девушка даст мне кувшин, отнесу кувшин роднику – родник даст воды, отнесу воду полю — поле даст мне травы, отнесу траву корове — корова даст мне молока, отнесу молоко старухе — старуха отдаст мне хвост.

Прилажу я его и побегу своих подруг догонять. Не хочу, чтобы говорили: “Где ты пропадала, бесхвостая лиса?”

Молотильщик сжалился над лисой, дал ей горсточку зернышек.

Лиса отнесла зернышки курице — курица дала яичко, отнесла яичко разносчику — разносчик дал бусы, отнесла бусы девушке — девушка дала кувшин, отнесла кувшин роднику — родник дал воды, отнесла воду полю — поле дало травы, отнесла траву корове — корова дала молока, отнесла молоко старухе — старуха отдала ей хвост. Приладила лиса хвост и побежала, своих подруг догнала.